GastroProfil - dysbioza, diagnoza stanu zdrowia jelit, dysbakterioza jelitowa, badanie jelita

 

W laboratoriach ALAB oferujemy zestaw badań laboratoryjnych - GastroProfil -  pomocnych w diagnostyce przyczyn funkcjonalnych zaburzeń pracy przewodu pokarmowego i tzw. Zespołu Jelita Drażliwego o podłożu nieimmunologicznym.

Gastro Profil (dysbakterioza jelitowa) - diagnostyka stanu zdrowia jelit, zawiera następujące badania:

• Test kompleksowy stanu funkcjonalności jelita  - jest jednym pakietem badań z kału, zawierającym następujące składowe:
  • konsystencja i pH kału: zmniejszone pH (poniżej 7,0-7,7) może świadczyć o zaburzeniach trawienia i wchłaniania węglowodanów;
  • ocena ilościowa głównych bakterii tlenowych, beztlenowych oraz grzybów występujących w jelicie: nieprawidłowości w składzie mikrobioty jelitowej skutkują m.in zaburzeniami w przepuszczalności śluzówki jelita, a co za tym idzie, wystąpowaniem nietolerancji pokarmowych;
  • poziom pozostałości trawienia: tłuszcze, woda, białko, skrobia, cukier;
  • parametry stanu zapalnego/złego wchłaniania: alfa-1-antytrypsyna, kalprotektyna;
  • parametry złego trawienia: elastaza trzustkowa, kwasy żółciowe, sIgA;
    • elastaza trzustkowa jest enzymem świadczącym o zdolności wydzielniczej trzustki. Podniesione jej  stężenie w kale może wskazywać na stany zapalne tego narządu.
    • podwyższona ilość kwasów żółciowych w kale może świadczyć o nieprawidłowym ich wchłanianiu w jelicie i rozroście flory bakteryjnej.
    • sIgA - informuje o stanie odporności śluzówki jelit. Jej podwyższony poziom w kale świadczy o wzmożonej stymulacji układu odpornościowego, zaś jej obniżone stężenie o niedostatecznej funkcji odpornościowej jelit.  
    •  
• Pośredni test dysbiozy – Organix Gastro  zwiń opis

  Dysbioza to stan zdrowia, w którym doszło do zaburzenia normalnej flory bakteryjnej i grzybiczej zamieszkującej jelita. Czynnikami, które mogą wpłynąć na ten stan są m.in. zmiana dietetyczna, zażywanie antybiotyków i aktywność układu odpornościowego.

Pośredni test dysbiozy wykonuje się w celu oceny składu flory jelitowej. Badanie to wykonywane jest z moczu na zawartość kwasów organicznych będących metabolitami bakterii zasiedlających przewód pokarmowy. Ocena ilości tych związków w badanym materiale może być źródłem istotnych informacji na temat nieprawidłowej flory bakteryjnej zasiedlającej jelita m.in.:

• D-arabinitol jest produktem metabolizmu drożdżaków z rodzaju Candida, jego obecność w moczu świadczy o kolonizacji jelit przez drożdżaki, co jest bardzo niekorzystne i wymaga leczenia.
• Kwas dihydroksyfenylopropionowy jest substancją metabolizowaną przez bakterie z rodzaju Clostridum,. Bakterie te produkują toksyczne związki, które powodują ciężkie stany zapalne.
• Kwas p-hydroksybenzoesowy jest degradowany z tyrozyny przez bakterie E-coli.
• Kwas benzoesowy jest wytwarzany przez liczne szczepy bakterii w wyniku dezaminacji z fenyloalaniny. W wątrobie jest on wiązany przez glicynę oraz witaminę B6 i przekształcany w kwas hipurowy. Podwyższone stężenia kwasu benzoesowego w moczu wskazują na brak tych mikroelementów. Jednakże należy zwrócić uwagę na fakt, że kwas benzoesowy jest przyjmowany do organizmu również wraz z pożywieniem (zawierają go np. śliwki, czarne jagody i borówki). Liczne produkty spożywcze zawierają ponadto środki konserwujące zawierające kwas benzoesowy.
• Kwas hipurowy może pojawić się w większych stężeniach w moczu, jeśli ze spożytych produktów do organizmu dostanie się większa ilość kwasu benzoesowego lub zostanie on utworzony w wyniku wzmożonego gnicia białka w jelicie
• Kwas fenylooctowy oraz kwas fenylopropionowy stanowią produkty degradacji fenyloalaniny nieprawidłowo sterowanej przez mikroorganizmy chorobotwórcze. Wykrycie ich wskazuje na patogenny, nadmierny przyrost flory bakteryjnej
• Kwas p-hydroksyfenylooctowy stanowi produkt degradacji tyrozyny zaś przyczyn należy szukać w nadmiernym zasiedleniu jelita cienkiego przez Gardia lamblia oraz niektóre bakterie beztlenowe. Te mikroorganizmy pojawiają się w dużej ilości przede wszystkim po resekcji jelita oraz w przypadku częstych terapii z użyciem antybiotyków (np. neomycny).
• Indykan stanowi produkt degradacji zaburzonego metabolizmu tryptofanu, który powstał w wyniku nadmiernego przyrostu masy bakterii w jelicie cienkim. Zwiększone wydalanie pojawia się przede wszystkim w przypadku schorzeń jelita cienkiego (celiakia), po operacjach chirurgicznych w obrębie jelita cienkiego (np. Jejuno-Ileo-Bypass) oraz w przypadku zablokowania przewodów żółciowych w wyniku niewydolności trzustki.
• Kwas winny jest kwasem karboksylowym, który jest zawarty w winogronach a poza tym, ze względu na swe właściwości smakowe oraz konserwujące jest używany jako dodatek do produktów spożywczych (E334). Organizm ludzki nie potrafi wytwarzać tego kwasu. Drożdżaki w jelicie są jednakże w stanie wytworzyć duże ilości kwasu winnego z cukru. Zwiększone wykrywanie tego metabolitu w moczu może w związku z tym stanowić sygnał wzmożonego przyrostu grzybów w jelicie.
• Szczepy bakterii tlenowych wytwarzają kwas trikarbalilowy z niecałkowicie zdegradowanych węglowodanów. Kwas trikarbalilowy ma działanie chelatujące i potrafi w ten sposób tworzyć kompleksy z magnezem, wapniem oraz cynkiem. Z tego wynikają niedobory tych mikroelementów.
• Marker dysbiozy: niestrawione aminokwasy i glukoza, które są wykorzystywane przez mikroorganizmy w jelicie do ich wzrostu i jednocześnie metabolizowane.

Objawy związane z tym stanem:

Przerost drożdżaków/grzybów:	Przerost nieprawidłowych bakterii:
Zatwardzenia Nadmierne mruganie Budzenie się w nocy Obsesyjne dotykanie genitaliów Głupawki Kręcenie się w kółko Łaknienie na cukier	Agresja Gazy Rozwolnienie Lepki i cuchnący kał Wzdęcia Utrata wagi Zahamowanie wzrostu

Osobami, które są najbardziej podatne na dysbioze są:

• Niemowlęta karmione sztucznie
• Alergicy
• Osoby przyjmujące często antybiotyki lub inne leki,
• Osoby w podeszłym wieku
• Osoby cierpiące na choroby nowotworowe
• Osoby z objawami zmian zapalnych jelit

• 

  Korzyści diagnostyczne w wyniku zastosowania ORGANIX GASTRO:

• wczesne wykrycie nierównowagi mikrobiologicznej
• wskazanie na zaburzenia w zakresie przemiany materii
• diagnostyka objawów neuro - psychiatrycznych u dzieci
• kontrola przebiegu w terapii mikrobiologicznej
• nieinwazyjne pobieranie próbek do badań (mocz poranny)
•  
• Zonulina  zwiń opis

  Zonulina jest białkiem biorącym udział w regulacji przepuszczalności szczelin międzykomórkowych nabłonka jelita. Przyłączanie zonuliny do enterocytów aktywuje procesy biochemiczne doprowadzające do otwierania ścisłych połaczeń (tzw. tightjunctions) i skutkuje wzmożoną przepuszczalnością jelit. Podwyższony poziom zonuliny często występuje u osób cierpiących na choroby takie jak celiaklia, cukrzyca typu I, reumatoidalne zapalenie stawów czy stwardnienie rozsiane.

• Nietolerancja Histaminy
  • Histamina w moczu  zwiń opis

    Histamina odgrywa ważną rolę w procesach zapalnych i reakcjach alergicznych.
    Nietolerancja histaminy polega na wzmożonej reakcji na histaminę.
    Nadmiar histaminy w organizmie może być spowodowany przez:

    W zależności od stężenia histaminy dochodzi do miejscowych stanów zapalnych błony śluzowej jelit bądź po wchłonięciu – do reakcji ogólnoustrojowych. Obserwuje się wtedy szereg objawów ze strony układu pokarmowego: zgagę, mdłości, biegunkę, skurcze jelit. Histaminoza ogólnoustrojowa może manifestować się w postaci rumienia, bólu głowy, tachykardii, niedociśnienia, trudnościami w oddychaniu czy bólami skurczowymi jelit.
    W moczu oznaczana jest histamina, histydyna (prekursor histaminy), imidazol-4-yl-kwas octowy, N-metylohistamina i N-metylimidazol-4-yl-kwas octowy. Wszystkie wyniki podane są w przeliczeniu na gram kreatyniny. W stanie zdrowia w moczu obserwujemy bardzo małe ilości histaminy. Jej wzrost może świadczyć o reakcjach alergicznych lub chorobach wywołujących wzrost komórek tucznych pomimo braku reakcji alergicznych.

    • Brak bądź obniżenie poziomu diaminooksydazy (DAO), enzymu degradującego histaminę,
    • Zbyt duża podaż produktów spożywczych zawierających duże ilości histaminy,
    • Zbyt duża ilość endogennej histaminy (np. w wyniku przyjmowania leków).
    • Schorzenia jelit.
    • Wzmożone wytwarzanie histaminy przez jelitową florę bakteryjną.
  • Diaminooksydazy  zwiń opis

    Z nietolerancją histaminy mamy do czynienia, jeśli na spożytą wraz z pokarmem histaminę organizm reaguje objawami nietolerancji. Może to mieć miejsce, gdy w organizmie znajduje się zbyt mała ilość degradującego histaminę enzymu diaminooksydazy (DAO) lub też jeśli do organizmu dostało się więcej histaminy, niż jest on w stanie zdegradować. U osób zdrowych pożywienie zawierające histaminę jest degradowane już w jelicie, przy czym szybkość degradowania jest określana przez aktywność diaminooksydazy. U pacjentów z objawami nietolerancji histaminy czynność DAO może być zredukowana.

  • Histamina w kale  zwiń opis

    Badanie histaminy w kale może służyć w diagnozowaniu nietolerancji pokarmowej, która może być wywołana histaminą. W zależności od stężenia histaminy dochodzi do miejscowych stanów zapalnych błony śluzowej jelit bądź po wchłonięciu – do reakcji ogólnoustrojowych. Obserwuje się wtedy szereg objawów ze strony układu pokarmowego: zgagę, mdłości, biegunkę, skurcze jelit. Histaminoza ogólnoustrojowa może manifestować się w postaci rumienia, bólu głowy, tachykardii, niedociśnienia, trudnościami w oddychaniu czy bólami skurczowymi jelit.
    Bardzo ważne w przypadku tego badania jest dokładne zanotowanie wszystkich produktów zawierających histaminę, które zostały spożyte w dniu poprzedzającym pobranie kału do badania.

 

• Diagnostyka przyczyn funkcjonalnych zaburzeń pracy przewodu pokarmowego - dlaczego jest ważna?

Ta niezwykle powszechna i uciążliwa dolegliwość może być trwale wyleczona – warunkiem jest jednakże zdiagnozowanie przyczyn takiego stanu i wdrożenie leczenia (potocznie mówiąc "badanie jelita"). Nieprawidłowe funkcjonowanie jelita pociąga za sobą cały szereg zjawisk wtórnych.

 

Stan zapalny w obrębie jelita poprzez oddziaływanie na procesy wchłaniania powoduje interakcje z florą wewnątrzjelitową osłabiając barierę jelitową i doprowadza do wielorakich zaburzeń (dysbakteriiza jelitowa). Oprócz typowych dolegliwości ze strony układu pokarmowego, o typie zaparć lub biegunek, często towarzyszą temu zaburzeniu dolegliwości psychiczne w rodzaju senności, wahań nastroju, drażliwości.

Całościowe badanie zdrowia jelit obejmuje oprócz zbadania statusu flory bakteryjnej również ocenę wydajności i zdolności trawiennych oraz stanu śluzówki jelita i powiązanego z jelitem układu odpornościowego. Umożliwia to przeglądową ocenę stanu jelita i pomaga w zaplanowaniu terapii i ewentualnie dalszej diagnostyki.

 

Długotrwała dysbioza prowadzić może także do rozwoju innych chorób, takich jak cukrzyca, zaburzenia osobowości i nastroju, choroby reumatyczne, choroby autoimmunologiczne i szereg innych.

Zaburzenia pracy jelit o typie nieimmunologicznym mogą mieć różne przyczyny. Na pierwszy plan wysuwają się zakłócenia homeostazy układu mikroekologicznego jelita – zaburzenia w składzie flory jelitowej.

Czynniki takie jak stres, leki, alkohol, nikotyna wpływają między innymi na powstawanie tego typu zaburzeń. Bakterie jelitowe pełnią ważną funkcję ochronną i wspomagającą. 

 

Kolejnymi przyczynami są: niezdolność do przyswajania niektórych składników pokarmowych – szczególnie laktozy i fruktozy, niewydolność organów wewnętrznych – trzustki i wątroby oraz deficyty w metabolizmie histaminy prowadzące do wywoływania reakcji zapalnych w obrębie jelita. W zależności od czasu trwania ekspozycji czynniki wywołujące objawy mogą być bardzo różne. Długo trwające procesy zapalne prowadzą do utraty szczelności jelita i masowej reakcji immunologicznej – co powoduje zaostrzenie objawów i pogorszenie stanu zdrowia.