Fosfor nieorganiczny w surowicy (L23)

Kiedy i w jakim celu

Badanie fosforu nieorganicznego polega na ocenie stężenia tego pierwiastka we krwi, co umożliwia wykrycie jego nadmiaru bądź niedoboru. Wykonywane w diagnostyce licznych schorzeń powiązanych z zaburzeniami poziomu fosforu nieorganicznego, do których należą m.in. choroby kości. 

Charakterystyka badania

Fosfor nieorganiczny należy do pierwiastków o kluczowym znaczeniu dla poprawnej pracy całego organizmu. Występuje w dużych ilościach w tkance kostnej i mózgowej, jest elementem budulcowym kości i zębów, a także kwasów nukleinowych DNA i RNA. Zarówno nadmiar (hiperfosfatemia), jak i niedobór fosforu (hipofosfatemia) mogą prowadzić do upośledzenia funkcjonowania różnych organów i rozwoju licznych schorzeń.  

Stężenie fosforanów we krwi jest wypadkową procesu wchłaniania w przewodzie pokarmowym, obrotu kostnego i wydalania przez nerki. Metabolizm kontrolowany jest przez parathormon i witaminę D3. Zmiany stężenia fosforu nieorganicznego związane są z chorobami kości i zębów, nerek, przytarczyc, chorobami metabolicznymi i innymi zaburzeniami.

Wskazania do wykonania badania fosforu we krwi to m.in.:

• przewlekłe choroby nerek
• bóle kości
• częste urazy i złamania
• podejrzenie nadczynności tarczycy
• osłabienie i skurcze mięśni
• uporczywe wymioty

Kontrolę poziomu fosforu we krwi rekomenduje się także osobom:

• z zaburzeniami wchłaniania 
• żywionym pozajelitowo
• spożywającym duże ilości alkoholu